W poetyckich strofach

 

Jestem skromnym małym kwiatkiem ...

Niebieściutkie kwiatki mam ...
W mojej nazwie siła drzemie ...
Co pamiętać każe Wam ...

O tych latach co minęły ...
Ludziach kiedyś bliskich wam ...
O miłości i przyjaźni ...
O przyrodzie w której trwam ...

Niech mój wygląd was nie zmyli
i nie myślcie , że to bajka ...
Ja pamiętam dziś o wszystkich ,
bo ja jestem Niezapominajka ...
 

 

Czasem Wystarczą Krótkie

Dwa Słowa –

– Pamiętam, Jestem…
Więc…
Jestem i Pamiętam o Tobie…
bo to dziś dzień Niezapominajki
NASZEJ POLSKIEJ…..

Zostawiam Ci promień
mojego uśmiechu,
i ciepło życzliwych pozdrowień…
Gdy ktoś o Tobie pamięta,
życie kolorów nabiera.
Bo to, co dodaje skrzydeł…
to … Pamięć Przyjaciela.

 

W tym dniu pamiętajmy również o wszystkich Zofiach, Zosiach, Zosieńkach

  Dzień niezapominajki ma na celu przypomnienie o konieczności ochrony naszej polskiej przyrody.
 

Drobny, modny kwiatek jest szczególnie lubiany przez Polaków może właśnie dlatego, że jest
skromny, występuje powszechnie w ogrodach, lasach, nad wodami i nawet na polach, istnieje
więc wiele jej odmian: alpejska, leśna, błotna, piaskowa.
 

 Od 2002 r. – 15 maja obchodzony jest jako Dzień Polskiej Niezapominajki skromnego kwiatka
stanowiącego ozdobę naszych łąk, pól i ogrodów.
Pomysł Polskiego Święta Niezapominajki wprowadził w życie Andrzej Zalewski, redaktor Programu I
Polskiego Radia, jakby na przekór trochę amerykańskim Walentynkom.
 

 

A maj wybrano dlatego, że właśnie w tym miesiącu przyroda jest najpiękniejsza, wszystko
najintensywniej się rozwija, wszystko budzi się do życia.
„Intencja święta jest jedna: niech niezapominajka zbliża ludzi i uczy Polaków wzajemnej serdeczności.

Jesteśmy częścią Europy, dorzućmy więc do wspólnego bukietu angielskich hiacyntów, holenderskich
tulipanów i francuskich narcyzów, garść naszych polnych kwiatów: maków, chabrów i niezapominajek.

 

Niezapominajki – to są kwiatki z bajki,
rosną nad potoczkiem i mrugają oczkiem,
szepczą tak skromnie:
nie zapomnij O MNIE!!!
 

 

A oto legenda związana z tą piękną rośliną:

Niemiecka bajka opowiada o szczęściu, jakie może dać nam niezapominajka (Verglssmeinnicht), jeśli tylko będziemy jej wierni.
  A brzmi ona tak:
„pewien młodzieniec wybrał się w świat w poszukiwaniu szczęścia. Pożegnał się ze swoją dziewczyną, która podarowała mu na drogę kwiat niezapominajki.Chłopak zatknął kwiatek za wstążkę kapelusza.
Długo wędrował. Kiedy szedł przez góry błękitny kwiatek na jego kapeluszu poruszył się lekko i przed młodzieńcem otworzyła się skalna ściana.Przed sobą zobaczył grotę pełną złota. Młodzieniec zerwał kapelusz z głowy i szybko napełnił go cennym kruszcem.
Wtedy usłyszał tajemniczy głos ducha gór: – Nie zapomnij o najważniejszym, nie zapomnij o miłości!
Przerażony chłopak poderwał się do ucieczki. Złoto nie wypadło z kapelusza, ale zgubił niezapominajkę, która pozostała w grocie.
Młodzieniec do końca życia pozostał bogaty, ale nigdy już nie zaznał miłości, bo zapomniała o nim ukochana dziewczyna.
 

„Jestem skromnym,małym kwiatkiem, niebieściutkie płatki mam
w mojej nazwie siła drzemie, co pamiętać każe Wam.
O tych latach co minęły, ludziach kiedyś bliskich Wam,
o miłości i przyjaźni, o przyrodzie, w której trwam.
Niech mój wygląd Was nie zmyli, i nie myślcie, że to bajka,
ja pamiętam dziś o wszystkich – jestem – Niezapominajka.”

 

 Dzień Niezapominajki inspiruje do działania, nie tylko zachęca do wędrówek i poszukiwania piękna w bezpośrednim kontakcie z przyrodą, ale skłania do refleksji i pochylenia się nad tym, co najcenniejsze, delikatne i niepowtarzalne.
Ten niebieski kwiatek przypomina nam kawałek nieba i kojarzy się z pięknem naturalnego dzieła i jego ochroną, z miłością, radością życia i wzajemną życzliwością, także pamięcią i historią.

 Zachęca też do niesienia pomocy słabszym, „innym”, oczekującym wsparcia.
DZIEŃ POLSKIEJ NIEZAPOMINAJKI, stał się ukłonem dla rodzimej przyrody, a idea jej poszanowania, życie w harmonii z nią, jest naturalnym wzorem spokoju, ładu, wrażliwości, także akceptacji i tolerancji dla drugiego człowieka, pragniemy by towarzyszyła nam wszystkim przez cały rok.

 

 

To święto każdy może obchodzić na swój sposób. Mogą to być pomysły spełniające zdanie – nie zapomni mnie.
Możemy podarować drobny podarek bliskiej lub znajomej osobie, posadzić drzewo albo krzew.
 

 Jeśli mowę kwiatów znacie
uśmiechniecie się zapewne
piękny wygląd mam po tacie
przypominam wręcz królewnę.

Z długą szyją jak żyrafa
krótkowłosa, lecz kobieca
tańcząc bez choreografa
rosnę wszędzie i ukwiecam

Bywa, że nas wyrywają
i to wcale nie mężczyźni!
bo chwastem mnie nazywają:
"na kompost z nią, niech użyźni!"

Szczęście, że jesteśmy płodne
zaczynamy rodzić w maju
wybieramy miejsca godne
w gaju, nad brzegiem ruczaju

Z modrym oczkiem nad potoczkiem
do sierpnia kresu kwitniemy
pod kolorowym obłoczkiem
nim jesień przyjdzie-znikniemy
Uszko mysie, niezabudka
wspaniała w żywych bukietach
tam rośnie, gdzie ziemi grudka
i wszystko wie o kobietach.
 

15 Maja – Dzień Niezapominajki

Nie zapomnij o mnie
wyrzekła dziewczyna
patrząc chłopcu w oczy
na zielonej łące.
Niezapominajki w swój bukiet włożyła
kruche, delikatne,
jak uczucia wiotkie...
Ten kawałek nieba
z ukochanej dłoni
On wziął delikatnie – do serca przyłożył
spojrzał z miłością
w Jej niebieskie oczy
i z wielkim wzruszeniem
swą przysięgę złożył...
By uczcić w pamięci takie wydarzenia,
by jak Walentynki miłością promieniał
15 maja z zimnej Zośki znany
Dniem Niezapominajki w Polsce nazywamy.
 

Niezapominajka

Niezapominajka
maleńka roslina,
co polskiego nieba
błękit przypomina.

W cienistym gaiku
rośnie nad potoczkiem,
mruga pośród trawy
małym żółtym oczkiem.

Leśne ją zwierzęta
odwiedzają codzień.
Zakwitła dziś ślicznie
także w mym ogrodzie.

/Bogusława Barczak-Iranek/

Niezapominajki

Wielkie niebieskie oczęta
mrugają do Ciebie zaczepnie.
Nie widzisz jak proszą
choć o jedno spojrzenie.
Nie czujesz ich ciepła
nie pragniesz dotyku.
Ich zapach Cię nie porusza.
Stoisz jak głaz pośrodku tłumu.
Nie dostrzegasz tych rąk
Wyciągniętych, błagających
o jedno spojrzenie.
Nie chcą być Twoje,
lecz chcą być dla Ciebie.
Nie słyszysz ich szeptów
ich śpiewu cichego.
Nie zwracasz uwagi na
ich lekki ruch.
A one dokoła Ciebie
Rozsiane, błagają
o drgnienie serca.

 

..Niezabudka…

Pamiętaj o mnie
nie tylko dziś…
znajdź dla mnie
w sercu kącik malutki
i wiedz,że w moim
też miejsce masz
taki na zawsze
jak – niezabudki…!

Rozniebieściło
się w moim sercu
bo tyle pięknych
serdecznych wspomnień…
Ach! Niezabudko
kwiatku cudowny
czy też tak wielu
pamięta…
…o mnie…?
Olga Zug